اثر تنش خشکی و محلول پاشی کیتوزان بر عملکرد و رنگیزه های فتوسنتزی در آفتابگردان (heliantus unnuus l.)

با توجه به حجم بالای واردات روغن گیاهی در کشور و محدودیت منابع آبی، شناخت عوامل مؤثر بر تولید گیاهان زراعی در شرایط کم آبی اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی کیتوزان در شرایط کم آبیاری بر ویژگی های کمی و کیفی آفتابگردان رقم آلستر، این آزمایش در سال زراعی 91-1390 به صورت کرت های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی زابل انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری بر اساس 25 درصد رطوبت قابل استفاده (تنش شدید)، 50 درصد رطوبت قابل استفاده (تنش متوسط) و 75 درصد رطوبت قابل استفاده (شاهد) به عنوان فاکتور اصلی و محلول پاشی کیتوزان در سه سطح صفر (شاهد)، دو گرم در لیتر و پنج گرم در لیتر به عنوان فاکتور فرعی بودند. در این آزمایش تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و قطر طبق گردید، اما بر شاخص برداشت و درصد روغن اثر معنی داری مشاهده نشد. هم چنین محلول پاشی کیتوزان منجر به افزایش ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، قطر طبق و کلروفیل کل شد.